SÖYLEM “DEMOKRAT” AMA YAKLAŞIM NE OLA Kİ?

 

“Zalim” kime denir? Kısaca “zulmedene” değil mi?

Peki zulüm nasıl olur?

Döverek mi? İşkence ederek mi?

Belki eski çağlarda böyleydi. Halka “zulüm” yaparak hakkını istemesi önlenirdi. Hatta bu zulümler bazen öyle hal alırdır ki, hükümdar, halk bir şey istemesin diye “şükür ve sabır” sözcükleriyle dinsel inancı istismar ederdi. Ancak burada tarihten bugüne açık ya da gizli “ruh hastası” hükümdarları da hatırlatmak isterim.

Her ne kadar çağ değişse de “demokrasi” diye “bir şey” icat olsa da içinde “zalimlik” olanlar bu çağda da bazen dinsel inançları bazen de “ideolojileri” kullanabiliyorlar.

“Demokrasinin” bizim gibi “her mahallede milyoner yaratmak” için ve bol bol “Amerikan süt tozu” içilmesi için getirtilen ülkelerde ise “hükmedenler”, genellikle “halka inmeye” çalışan bezirganlar oldu, oluyor hep.

21. asrı yaşıyoruz ama bazen önceki asırların alışkanları hortluyor sanki toplumsal yaşamda. Hatta yozlaşma, kötülük ve aldatmalar da inanılmaz artabiliyor.

Siyaset ise tam bir bilgi, donanım dışı uğraş oldu.

Adı konmamış feodal ilişkiler, nepotik hastalıklar ve bilimin, bilginin, liyakatin, merhametin yerini, alabildiğine dolduran “biat” beklendikleri.

Tabii ki yazık ama Türkiye’nin yaşadığı “demokrasi hikayesinin” satır aralarına bakınca, bugünün, dün hazırlandığını da anlayabiliyoruz.

Bu yüzden de her sabah, dünü özleyerek uyanıyoruz çoğu zaman.

İzmir ise, alışkanlıkları, kırmızı çizgileri ve beklentileriyle aslında artık “farklı” olmadığını da bir süredir koyuyor ortaya. Biz yani İzmir halkı, belediye başkanının gözünde, Roma arenasında, gladyatör döğüşü öncesi ekmek bekleyen fakir ama “Romalı” yurttaşlarız tarihte ilk kez!

Düşünün lütfen, “gidene ağam, gelene paşam” sözünün İzmir gibi özel bir kentte bu kadar yerleşeceğine kim inanır?

Daha dün Tunç Soyer “başkan” iken, salya sümük “başkanım” diyenlerin arasında bugün, Tunç Soyer’e en çok saydıranlar yok mu? Mevcudiyetini, abat oluşunu Tunç Soyer’e, Aziz Kocaoğlu’na borçlu pek çok “sözde demokrat” ne yapsa “en muhteşem başkan Cemil Başkan” demiyor mu bugün?

Baştan aşağı bence “kurgu” olan bir grev yaşandı.

Hiç itiraz etmeyin grev, bir sonuç değil bir bahane olarak projelendirildi.

Cemil Tugay’ın bir proje insanı, İzmir sevdalısı olduğunu kimse iddia etmemeli zira Karşıyaka’da nasıl “başkanlık” yapamadığını şimdilerde sıkça duyuyoruz. Demek ki CHP üst aklı hiç ilgilenmemiş. Bugün Cemil Bey ve avenesi sıkça “performans” diyor ama, Karşıyaka’daki “performanslardan” kimse bahsetmiyor.

Zaman içinde size pek çok ayrıntı yazacağım. Amacım tarihe kayıt düşürmek.

İzmir’deki “trol rüzgarının” ardını da anlatacağım, ideolojik olarak yetersiz bir başkanın, “AK Parti kodlarıyla” nasıl “içerinden” yeniden ama “kötü kopyalama” ile “yazıldığını da”.

Bugün İzmir’de “sosyalist” ya da “komünist” olduğunu iddia eden pek çok kalemin, durumu ancak “kişisel bağlantılarla” ve ardını düşünmeden yazıp konuştuğunu da biliyorum.

Ama dedim ya tek amacım tarihe kayıt düşürmek.

Cemil Tugay ve “üst aklı” mazbatasını aldığı gün, bugünleri kurgulamaya başladı.

Yakın kadrosuna topladıkları ya kendine benziyor ya da “başka odaklardan dayatma”.

Cemil Tugay İzmir’i asla İzmirce yönetmiyor hatta yönetmek de istemiyor.

Bir basın toplantısı yapmış Hazret.

Artık basın toplantısı mı yoksa “ben konuşayım onlar dinlesin, sonra da aynen yayınlasın” görüşmesi mi emin değilim. Lakin bu buluşmada öyle bir “sosyal demokrasi jargonu” kullanmış ki, aşk olsun.

Bu nasıl bir yetenektir anlayan bana da anlatsın. İletişimden kaçacaksın, çalışanlarına “lanet” okuyacaksın, işçilerin hak eyleminden dolayı halkı kışkırtacaksın, sonra da “ben sosyal demokratım, canım halkım” diyeceksin.

Ama inananlar var… 

Hem de ne inananlar.

Olabilir, zira tarihte “kim olursa olsun” herkesin taraftarı olmuştur. Nasıl olsa “son pişmanlık” biz halk için fark etmiyor.

Cemil Tugay yaptığı “mono” açıklamalarda “halk komitesinden” bahsetmiş, hani sanırsın “terzi Fikri” …

İşçi sayısından bahsetmiş, çalışan çalışmayandan bahsetmiş, çalışma arkadaşlarının ferasetini anlatmış, sendikacıların yakınlarını “atacağını” vurgulamış ve üzerine de bol bol Hindistan cevizi gibi “sosyal demokrat” olduğu iddiasını serpiştirmiş.

Üstelik öylesine bir kibirle de “bunu ben yaptım, ben düşündüm, Türkiye’de de dünyada da yok benim buluşumun” demiş ki, hani doktor ya? Sanki “ölüme” çare buldu!

Hep diyorum yine diyeceğim, gömlek yanlış iliklenmeye başlarsa görüntü iğrenç olur. Cemil Tugay “başkan” olmadı İzmir’e, Cemil Tugay İzmir’e “hükmeden” olmak istiyor!

Haydi buyursun cevap versin, düne kadar kendine üstelik belden aşağı da saldıran, hükümetin müteahhitleriyle iş tutuyor diye yürüyenlerle şimdi nasıl “can ciğer”? İzmir Basınında “çizeceğim, yok edeceğim” dediği en az 10 gazeteci vardı, ne oldu şimdi?

Haydi buyursun cevap versin, CHP’li olduğunu iddia eden Tugay, nasıl oluyor da “sosyal demokrat belediyeciliğin” kilit noktalarına “AK Parti kokulu, gizemli” insanları oturtuyor?

Haydi buyursun cevap versin, kendisi mazbatayı aldıktan sonra o “mağdurum ben mağdurum” dediği işçi sayısına kaç işçi ekledi? Hangi şirketlere koydu?

Haydi buyursun cevap versin, parasızlıktan bu kadar dert yanarken, üç beş entel sevinsin diye, “et göremeyen” halka “gastronomi müzesi” açıp güya “kültür” dergisi yayınlayıp, İzmir’in namlı “tüccar akademisyenlerini” toplaması ne iş?

Haydi buyursun cevap versin, madem işçi alımlarında “halkın” düşüncesine önem veriyor, peki Kültürpark gibi Türkiye Cumhuriyeti’nin ekonomik, sosyal bağımsızlığını vurgulayan bir ortamı, neden “bir ailenin” keyfine bırakıyor? “Lego Land” gibi pahalı bir saçmalığı nereden çıkarıyor da na hak yere lunaparkı yok ediyor? Cemil Tugay uluslararası kapitalizm ile kendi muhteris arkadaşlarının arasına mı sıkıştı?

Haydi buyursun cevap versin, gerçekten Burhan Özfatura, Yüksel Çakmur, Ahmet Piriştina, Aziz Kocaoğlu, Tunç Soyer dönemlerinin ayrıntılarına vakıf mı?

Haydi buyursun cevap versin, İzmir kültür dünyasını sadece koleksiyoner, antikacı, gastro uzmanı olduğunu iddia eden ve bugüne kadar İzmir’de hep “kenarda köşede kendi kovalarına su doldurmuş” arkadaşlarıyla mı anlayacak?

Haydi buyursun cevap versin, mobing, sürgün, yalan raporlarla bugüne kadar kaç çalışanının hayatını berbat etti?

Haydi buyursun cevap versin, yerel ya da ulusal medyaya özellikle “grev” zamanı ne kadar kaynak aktardı? İzmir Gazeteler Cemiyeti’ni “arasındaki çatlak seslerden” dolayı uyardı mı? Cemil Tugay ve avenesinin her çeşit zulmüne susan Cemiyet Başkanı Dilek Gappi dostum eski “Tansaş’lı” günlerini mi hatırladı yoksa?

Ama dikkatinizi çekmek isterim ki Cemil Tugay’la birlikte İzmir’de “muhalefet” kesildi. Hükümet partisinin bu kadar cılız muhalefet yapması aklıma başka sorular getiriyor da onları da zaman içinde sorarız. Acaba Binali Yıldırım’ın İzmir ekibine mi sormak lazım? En son Ak Parti İl Başkanı Saygılı’nın açıklamaları ve yanıt veren CHP’li Altan İnanç’ın karşılığı beni sadece güldürdü. Özlemişim sıcak günlerde “Hacivat Karagöz” atışmalarını.

“Yeni CHP” ürünü Cemil Tugay anlaşılıyor ki ülkenin toplumsal zorluklarını bilmiyor. Şimdilik bin civarında çalışanın ekmeksiz kalmasını hiç de kafasına takmıyor, “mış” gibi yapıyor. Bir yıldır belediye içinde yarattığı korku, nefret ve huzursuzluk havası da belli ki işine geliyor. Lakin bu “bin” sayısının aratacağını, bazı şube müdürleri (isimleri bende mevcut) bazı daire başkanları (isimleri bende mevcut) ve özellikle iki genel sekreter yardımcısının bu “tarihi kıyımda” rol aldıklarını zaman içinde göreceğiz.

Cemil Tugay yaşıtım, üstelik tuttum oy da verdim ki çok pişmanım. Ama unuttuğuna emin olduğum bir söz var “zulümle abat olanın ahiri berbat olur”. Çok fazla beddua aldı. O da arkadaşları da. Ve “cehennem” dünyadadır, son nefes ise çok gizemlidir.

Ne diyelim? Sap Döner, Keser Döner, Gün Gelir Hesap Döner!